“Als woorden ontbreken om over een trauma te praten… dan ben je verbannen”. Manon Uphoff aan het woord op de Parade. Hoe kunnen we een slachtoffer weer als mens zien, hoe kan een slachtoffer zichzelf weer als mens zien en zich verbonden voelen met anderen.
Hier een link naar haar gehele voordracht op de website van Brainwash:
https://www.brainwash.nl/bijdrage/als-woorden-ontbreken-om-over-een-trauma-te-praten
Uphoff komt met drie verhalen om haar punt duidelijk te maken. Het verhaal van Frans Kafka, de metamorfose, het verhaal van Sonali Deraniyagala over de tsunami bij Sri Lanka in 2004, de vloedgolf en een eigen verhaal over een bezoek aan Srebenica in 2004. In alle verhalen komt de vervreemding van degene met het trauma tot uiting; het is een eenzaam bestaan.
Dan komt ze met nog een verhaal met een systemische visie op de behandeling van trauma. We moeten volgens haar het trauma van het individu tot een gemeenschappelijk verhaal maken en het individu niet terugdringen in de rol van het slachtoffer. De titel van dit verhaal is De schapen met de blote billen en het is van de Japanse schrijver Kenzaburō Ōe.
Lees het artikel van Uphoff of bekijk haar voordracht op de Parade: https://www.brainwash.nl/bijdrage/als-woorden-ontbreken-om-over-een-trauma-te-praten.
Ik heb eerder een bericht geplaatst met de titel: Therapie is taal, over narratieve therapie. Mogelijk is dit bericht over schrijftherapie bij trauma nog interessant in dit verband.
